Drinken

"Dan zal ik je meenemen naar wat leuks.." Aly pakte zijn hand in haar kleine bleke handjes, en ze glimlachte liefjes. "Goed..?" Ze nam zijn hand in de hare, en haar vingers verstrengelden zich met die van Pit. "Ik laat je toch niet gaan, gekkerd." Zei ze lachend.

Pit bloosde liefjes en werd wat doorzichtiger. 'Ik vind alles best.' zei hij zacht. hij voelde Aly's zijdezachte handen en keek naar haar prachtige groene ogen. 'En wat is dat dan voor leuks?' vroeg Pit nieuwschierig.

"Dé Moederboom.. Mijn ander familie..." Aly keek lachend naar Pit, en keek naar het Woud. "Het is een eind lopen.. We gaan alvast.. Goed..?" Aly nam hem mee, en keek nog even om naar KAblu, waarna ze het woud instruinde...

'Ik vind alles best.' zei Pit weer droogjes, waarna hij met Alyvolta mee liep. Hij dacht weer na over het feit of hij en Aly wel wat met elkaar zouden kunnen hebben...of ze eventueel nakomelingen konden krijgen. 'Waar ligt Dé Moederboom dan?' vroeg Pit geïnteresseerd.

"Een geheime plek.. De Dryaden hebben ze verborgen voor de Narniërs.. We mogen anderen naar de Grote Moederboom nemen, maar dan moeten ze geblindeerd worden bij een bepaalde grens. De Grens van de Oude Bomen, om precies te zijn.." Zei ze glimlachend.

'Owh...dus ik kan strakkies niks zien?' zei Pit, die het wel jammer vond. 'Zeg euhm...Aly? Zouden jij...jij en ik...euhm..hoe zeg ik dat?' Pit keek blozend naar de grond en zocht naar de goede woorden.

"Nee, ik blinddoek je even.. Dat vindt je toch niet erg..?" Aly keek hem verwachtingsvol aan.. "Wat wil je zeggen?" Ze trok haar wenkbrauw op, en keek nogal trots. (Zie plaatje )

'Nee, dat is niet erg, maar het leek me wel vet om de weg te kennen.' zei Pit snel. 'Ooh...nou...zouden jij en euhm...ik samen....je snapt wel..ik vind dit zo moeilijk...' mompelde Pit.

"Dat merk ik.." Zei Alyvolta met opgetrokken wenkbrauwen.. Ze hield zijn hand nog steeds stevig vast, en liep recht door het woud, waarna ze een paar keer ergens afsloeg..

'Laat ook maar...' Pit zuchte, hij vond het moeilijk en kon op het moment nergens anders aan denken. Hij dacht steeds aan haar smaragdgroene ogen, die helderder waren dan welk meer ook. Hij hield Alyvolta's zijdezachte handen stevig vast en zo af en toe vloog hij over een stam heen. Aly liet hij natuurlijk aan de grond.

Alyvolta stopte met lopen, en liet haar lichaam nu onbedekt.. "Vanaf hier moet ik je blinddoeken..." Ze hield een langwerpige mat van gras voor zijn gezicht, die ze blijbaar onderweg had gevlochten met één hand..?

Ze deed hem teder om bij Pit, en pakte hem stevig vast. "Doe wat ik zeg, hoe vreemd het ook is.." Ze gaf hem een tedere kus op zijn lippen, en pakte zijn handweer vast, waarna ze over de bomengrens heen stapte..

Pit werd helemaal warm van binnen door de kus. 'Oké, ik zal alles doen wat je zegt.' zei hij zacht en dromerig. Hij had in het begin nogal moeite met het feit dat ie niet kon zien waar ie liep, maar dat ging over na een tijdje.

"Bukken.." Aly kneep stevig in zijn hand, en het leek alsof ze dook voor iets..

Pit bukte, maar niet diep genoeg waardoor hij net met zijn hoofd tegen iets hards aan kwam.

"Sufferd!" Aly knielde, en zorgde dat Pit op zijn knieën ging zitten. Ze keek bezorgd naar het sneetje in Pit's voorhoofd, waar hij tegen het 'iets' aangekomen was, en legde er twee vingers op. Het bloed voelde warm aan, en Aly zong een klein couplet van een vreemd lied..

Toen ze klaar was met zingen was het wondje verdwenen, en stond ze weer een stukje op. Ze gaf Pit een kus op zijn voorhoofd, en trok hem mee...

"Pit, we waden door dit water heen.. Het is gevaarlijk om onder te gaan, dus vecht tegen de stroming als een bezetene.. Meer zeggen zou ej doodsbang maken vrees ik..." Zei Aly beverig.

'Kan ik niet vliegen?' vroeg Pit ineens paniekerig? 'Ooh en bedankt trouwens voor het genezen van mijn wond...is heel wat prettiger.' Hij hield Alyvolta's hand goed vast en trok haar naar zichzelf toe. 'Voor dat we het water in gaan...eerst nog dit:' en Pit gaf een zoen op Aly's mond. Ook al kon hij niks zien...hij wist dat d'r mond daar zat.

(is echt zo, dat wéét ej dan gewoon, echt vaag xD)

Aly's ogen sperden zich even verrast open, maar daarna legde ze haar armen over zijn schouders, en kustte ze met hem mee... Na de zoen keek ze hem bezorgd aan.. "Laat em niet los.. En ga niet kopje onder..." Ze waadde de rivier in, en trok Pit langzaam met zich mee, het snelstromende water in...

Pit liet zijn vleugels weg gaan, zodat hij minder stroming opving. Hij hield zich goed vast en liep over de stenen in het water heen. Hij merkte dat de stroom echt hevig was.

"Negeer de geluiden..." Zei Alyvolta beverig.. Het water kwam nu tot aan haar borsten, en er overheen, en het voelde pijnlijk koud.. Ze negeerde de pijn waarmee het water doordrenkt was, en liep door de koude stroom heen...

Bibberend kwam ze op de kant, met in haar hand nog steeds de hand van Pit geklemd. Ze keek bangig naar hem, en liet hem nu los.. Ze bracht haar handen naar Pit's blinddoek, en trok hem af. "JE mag kijken..."

Pit moest wennen aan het licht en tegelijk liet hij zijn vleugels weer komen, anders voelde hij zich niet compleet. Toen hij eindelijk weer wat zag, zag hij als eerst een bibberende Alyvota. 'Alles goed?' vroeg hij en hij deed een van zijn eigen kleden af en deed die om Aly heen.

"Nee laat maar.." Aly keek lachend naar Pit, en wreef over haar lichaam.. -Ze deed overigens geen moeite meer iets te bedekken- Ze ging tegen pit aanzitten, en legde haar hoofd op zijn borst.. "Ik heb het niet koud.. Het is de pijn van de rivier... Het is een dodenrivier.." Ze wees op het zwarte water, dat eigenaardig kolkte en klotste, met stterke stroming, die niet veroorzaakt werd door iets natuurlijks.. grijzige schimmen schoten emt van pijn vertrokken gezichten door het water, en een onaards gehuil was te horen.. Alyvolta klampte zich aan Pit vast, en jammerde zachtjes.

'Maar waarom had ik er dan geen last van? Komt dat omdat ik een herboren geest ben ofzo?' vroeg Pit, die nergens last van had, behalve van de kou. Hij sloeg zijn arm om Alyvolta heen en trooste haar een beetje. 'Rustig maar...we zijn er al door heen. Kom laten we je Moederboom zoeken.' Pit stond op en reikte zijn hand uit naar Alyvolta.

Alyvolta kwam weer overeind, en glimlachte weer stralend zoals normaal. "Sorry.. Het water brengt emotionele klachten bij Nimphae." Zei Aly vriendelijk. Ze stond op, zonder naar het water te kijken, en pakte Pit's hand...

Ze wandelden een tijd door een lichtbegroeid bos, en ergens in het bos opende de grond zich aan Aly en Pit's voeten.. Aly maakte een cirkel op de grond, en trok er een scheef kruis doorheen.

Ze stapte er razendsnel doorheen, en wenkte Pit om mee te rennen...

Pit rende mee en keek zijn ogen uit met wat er allemaal gebeurde. Dit soort magie had hij nog nooit eerder gezien en mocht het wel. 'Zijn we er bijna?' vroeg Pit zachtjes. Hij had namelijk het gevoel dat ze er bijna waren. Hij werd lichtjes en kreeg het warm.

Toen ze voor een gordijn van alnge hangende planten stonden, begon Aly te praten: "Aanschouw.." Ze hief haar handne hoog in de lucht, en daardoor gingen de planten uit de weg. "De Grot van de Nimphae." Ze draaide zich om, en er was een groot veld te zien, onder zeeniveau. Door het gat dat er was gemaakt in de grond boven de grot, scheen er gewoon een zonnetje, en door de zon kwam één speciale boom goed anar voren. Een gigantische loofboom stond in het midden op een heuveltje, omringt door vreemde boswezens, bestaanden uit bloemblaadjes...

Aly keek grijnzend anar Pit, en rende toen naar de boom toe...