Drinken

'Ik kan ook wel een Water geest zijn.' en Pit liet allemaal water om hem heen draaien met behulp van lucht. Hij kleurde helemaal blauw en leek transparant.

"Maar altijd ng met lucht.." Zei Alyvolta glimlachend. Ze ging tegenover hem zitten, en hief haar twee handne langzaam op. Spiraaltjes water dansten om haar heen, en ze glimlachte. "Ik ben een Aardgeest.. Ik bestuur alles behalve het vuur en de lcuht op deze aarde.." Zei ze bitter glimlachend..

'Tjah...met lucht kun je ook veel doen. Zo kan ik water en vuur ook een beetje in bedwang houden. Alleen stenen enzo gaan moeilijk.' Pit liet het water zakken en maakte daarna een soort van wervelwind om Alyvolta en zichzelf heen. 'Zo zie je maar...lucht, water en een beetje zand.'

"Ik zie het.." Ze liet haar handen zakken, en het water uit de wervelwind reduceerde zich weer.

Ze staarde een tijd naar Pit, maar zei niets, ze knipperde zelfs niet.

Pit liet ook alles tot rust keren. Alleen wat blaadjes zoefden nog rond hen. Hij keek naar Alyvolta.

"Mijn blaadjes." Zei Alyvolta grinnikend, en de blaadjes verwelkten, waardoor ze de wind simpelweg door lieten. Ze vielen op het water, en begonnen te zinken.. Aly keek even zijdelings op naar Pit, maar zei weer niks.

Pit zwom wat dichterbij en bloosde wat. 'Dus....hoe ben jij geest geworden?' vroeg hij ineens.

"Geworden?" Alyvolta keek hem verbaasd aan. "Ik ben niet dood." Zei ze glimlachend. "Ik ben een Nimphae. Ik ben zo geboren.." Zei ze blozend glimlachend.

'Ah...ik ben tjah...ook wel weer geboren...maar opnieuw zeg maar. Ik was eerst een mens...een boogschutter.' zei Pit. Hij keek naar Alyvolta en vroeg zich af of ze samen wat zouden kunnen hebben.

"Zonde.. Nimphæ leven altijd door zegmaar.. We zijn onverwoestbaar.. Als ik sterf, groeit er een boom waar ík lag. Hoe dan ook.. Uit die boom groeit een andere Nimphe, en als die geboren wordt lijkt ze op mij.. Mijn dochter.. Als zij sterft groeit er weer een volgende boom.. En zo door..." Zei Alyvolta.

'Ah zo, tjah nu ben ik ook onverwoestbaar denk ik. Op een paar dingen na, maar die kunnen niet gebeuren in de stervelijke wereld.' zei Pit.

"Stervelijk is een perspectief begrip..." Zei Alyvolta dromerig.

'Hoe bedoel je? Bijna elk wezen hier is in staat te sterven. Al is het door een tikje op de kop.' zei Pit, die het niet echt snapte.

"Niets leeft voor eeuwig. Maar dat betekent niet dat datgene zal sterven als het stopt met leven." Zei Alyvolta raadselachtig. Ze ging op een steen zitten, met haar voeten in het water, en keek naar de vogels die over de Glaswater Baai vlogen.. "Ik mis mijn Levensboom, mijn Moeder..."

'Ja, je hebt wel gelijk.' zei Pit. 'Kun je je levensboom dan niet opzoeken?' vroeg Pit toen, terwij hij wat begon te vliegen...

"Ik ga niet graag over Zee.. En ook niet door lucht.. Deze tocht naar Narnia was al erg genoeg... Ik hoef niet terug..." Zei Aly wijfelend.

'Maar dan kan ik je ook niet helpen...' zei Pit en hij landde weer.

"Je hóeft me niet te helpen.." Aly keek hem op een vreemde manier aan, een soort mengeling van afgunst en verleiding.

'Oké, dan niet' lachte Pit, terwijl hij naar Alyvolta staarde. 'Zullen we iets gaan eten? Wat vind je lekker?' vroeg Pit toen, want zijn maag knorde ineens kei hard.

"Ik eet niet veel.." Aly keek hem beschaamd glimlachend aan, en pakte een duizendpoot vanonder de steen..

'Oh...naja dan zoek ik wel wat voor mezelf.' Pit vloog op en ging op zoek naar fruitbomen.

Na een tijdje kwam hij terug en had hij wat appels. 'Wil je echt niet? Ze zijn echt lekker hoor.' zei Pit, terwijl hij een flinke hap nam van de groene appel.

Aly voelde een vreemde affectie voor Pit, en knikte toegeeflijk. "Voor jou dan.." Ze glimlachte flauwtjes en nam een appel. Hij smaakte heerlijk, maar Aly kon op het moment niet echt genieten..

Het weer sloeg langzaam om van een frisse lentehemel met warm weer, naar een donkere hemel, met een gouden lichtstroom, die over Narnia viel... Aly's gevoel had invloed op het weer...

'Euhm...smaakt het? Het weer denkt er blijkbaar anders over...' Pit keek naar de Lucht en ging snel onder de boom staan. 'Ik...ik ga maar eens.' zei Pit. Hij wou niet. Hij mocht Alyvolta wel, maar het voelde niet echt goed. 'Euhm...Doei.' Pit spreidde zijn vleugels en ging langzaam de lucht in.

"Wacht..!" Alyvolta sprong op, en keek verlangend naar Pit. "Ik wil met je mee." Zei ze twijfelend. "Zelfs als dat betekent dat ik in de lucht moet gaan..!"

'Echt? Maar we kunnen ook wel...euhm...lopen?' en Pit landde weer. Hij voelde zich weer iets opgeluchter. Waarschijnlijk kwam dat, omdat hij merkte dat Alyvolta hem niet liet gaan, en hem graag bij haar wou. 'Maar ik heb geen idee waar ik heen ga...' zei hij toen zacht.