Thuis

''Waarom wel?'' blies de Slang. Zijn gele ogen op de rivier gericht.

"Omdat je bijzonder be.. Iehk!" Alyvolta kon haar zin niet afmaken, want opeens gleed ze uit Ze rolde langs de gladde rotsen anar beneden, en kwam hard neer op de kiezels bij de rivieroever. Ze had al geen kleren aan om haar val te remmen, en ze kwam pijnlijk omhoog, met een rug die onder de schrammen zat, evenals haar armen en benen. "Rotstenen.." Snoof ze pijnlijk.

Snakaïa zag dat ze uitgleed, de Slang twijfelde geen moment, en gleed van de rots af. Hij was helaas te laat, om de val te breken. Snakaïa keek Alyvolta aan, snoof wat, en liet zich in de rivier glijden.

Sarka kwam voorbij met zijn bijl in de hand en keek naar het water, er bewoog iets.

Snakaïa hield haar kop boven water en begon te krijsen tegen het grote landwezen voor hem. Haar grote gele ogen strak op de reus gericht.
De slang had geen aandacht meer voor Alyvolta.

"Halleu." zei Sarka met een noorsaccent

''Je bent voer, als je binnen 10 Seconde niet weg bent.'' siste Snakaïa.

"Neu, wat eurdiger kan euk." zei Sarka weer.

"Rustig maar zuster Slang, Reuzen doen niks.. Niet zoalgn ze in Narnisch gebied zijn, toch?" Alyvoltas krabbelde overeind en keek glimlachend op naar de reus die voor ahar stond. Ze stak een hand uit, die vergeleken met die van de reus miniscuul was. "Aangenaam. Ik ben Alyvolta."

Snakaïa vertrouwde de reus niet. De slang knelde zijn gele ogen tot gleufjes vol afschuw.

ALyvolta voelde de afgunst, en sistte scherp naar Snakaïa. Haar ogen gloeiden groen op in het gedempte licht van de kom, en ze glimlachte daarna weer stralend naar Sarka.

''Ga toch weg, huppel...'' de Slang wist even niet wat hij moest zeggen. Hij liet zich pissig in het water zakken.

"Nee!" Alyvolta rende op het water af, en dook erin..

"Neu ik komme hiere veur een dook." zei Sarka en sprong gelijk in het water.

Nu was Snakaïa pissig, hoe durft dat mega Mens, in zijn thuis te spring. Snakaïa zwom er woest opaf, en gaf hem een kopstoot, zodat hij waarschijnlijk uit zijn Rivier viel.

Ayvolta zwom met Snakaïa mee, en hield zich vast aan haar rugstekels. Ze vloog uit het water, en landde weer pijnlijk op de kiezels op de oever.

Nu was Sarka pissig en gaf de slang een vuistslag die ze niet snel zou vergeten.

"Stoppen, stelletje dwazen!" Brulde Alyvolta opeens met de stemkracht van tien man. Ze gilde even, en het water sloeg in hoge golve tegen de rivieroever...

(Ik ben 27 Meter, jij 5 meter. Jij wil beweren dat een slang, 5 maal zo groot als jij, hier iets van voelt? Daarbij zat ik nog in het water, waar je ''klap'' sowiesso vertraagt.)

Snakaïa deed zijn bek open, en probeerde zijn tanden in de Reus te zetten.

Sarka lachtte luidskeels naar het kleine dametje op de oever en peuterde al het oorsmeer uit zijn oor en gooide dat op het dametje af. Sarka ging naar de oever en pakte die bijl op en hielt die in een dreigende beweging richting de slang.

Alyvolta keek nu dreigend op.. Ze hief een hand, en een groot gerommel raasde door het bos heen.. De bomen rond de beverdam kwamen uit de grond, en openden hun onden vol houten tanden, en hun takken grepen angstvallig snel in de lucht.. "Reus, jij likt dit persoonlijk van me af..." Zei Alyvolta kwaad. "Of ik stuur het hele woud op je af..."

De tanden staken, in de huid van de Reus. Het gif liet hij door hij lichaam spoelen.

Alyvolta keekg eschrokken toe. Ze zag het zwarte gif druiepn, en begon te gillen. Het geluid sneed door merg en eben, en de slang zou nu wel los moeten laten..

De reus gaf een snok van de bijl in de huid van de slang en stak hem dieper.

Snakaïa, spuwde de Reus uit, en krijsde. Hij liet zich schokkend in de rivier glijden.