Turen...

Aslan zat op een heuvel. Achter hem stond de stenen tafel, in de gloed van de ondergaande zon.. Hij keek strak voor zich uit. Hij wachtte op iemand... Een belángrijk iemand...

(Wtk, iedereen weet toch wie die eikel is?! XD)

Aslan zag de witte tijger, maar deed niks. De enorme leeuw bleef kijken naar de tijger...

Nypore liep dichterbij
ze snoof even
en keek hem rustig aan
ze stond voor hem stil en ging door haar voorpoten voor de leeuw
zij was nieuw en onbekend hier
hij zo temerken niet
ze toonde onderdanigheid en keek hem aan



[een koning ding?]

(Kon je eigenlijk niet weten! XD De dude die deze wereld gemaakt heeft )

"Gegroet, zuster tijger.." Zei Aslan met een zuivere stem. (Ik ben een Sprekend Dier, laat dat even duidelijk zijn )

"Wat doe jij hier, bij de Stenen Tafel..?" Vroeg hij neiwusgierig glimlachend.

[ick ook! xD]

"Ik kom van verre"
"de dicht begroeide moerassen en jungle natuur"
"ik kom verwege mijn leefomgeving die zo dichtbegroeit is"
"dat ik een nieuwe zoek"
ze keek de leeuw vriendelijk aan

"Ah.." Aslan dacht aan de Dode Wouden in het Verre Zuiden, en knikte. "Ik ben Aslan.. Hoogstwaarschijnlijk weet je dan al genoeg..?" Zei hij koeltjes.

"niet bepaalt"
"ik weet niet veel van deze omgeving"
"behalve dat u een sprekende leeuw bent die ik net heb ontmoet en Aslan heet"
ze keek hem vriendelijk aan
"Ik ben Nypore"

"Laten we het er dan maar op houden..." Aslan verzitte even, om plaats te maken voor Nypore. "Dat dat klopt." Zei hij mysterieus glimlachend.

Koning peter galoppeerde voorbij en stapte af. Zijn lange met bontversierde cape sleepte over de grond, zijn kroon blinkte en achter hem stonden 2 dasjes die hij maar niet weg kon krijgen.

Aslan keek glimlachend op naar Peter. "Blij dat je er bent, Peter..." Hij knikte en spinde even voor de Koning.

Peter boog voor Aslan en ging zitten op een steen en de baby dasjes sprongen bij hem op schoot en zeiden:"Leve de koning, leve de koning."

Nypore schudde haar kop even
ze wist niet wie het was
en hoe ze elkaar kende
"peter"
zij ze zacht

"Goededag zuster tijger." zei Peter hoffelijk waar zijn dienaren hem eeuwen hebben aan geholpen om zo te spreken.

Aslan keek glimlachend naar Nypore, en daarna naar Peter.. "Peter. Ik verwacht dat je nog niet veel weet van de Telmarijnen..?" Vroeg hij kalm.

Zephyr vloog boven de stenen tafel. Hij zag Koning Aslan en nog wat anderen.
'Ah gezellig, een klets-uurtje!' riep Zephyr van boven, terwijl hij naar beneden dook.

'Gegroet Koning Aslan.' zei Zephyr toen hij geland was en hij boog. 'En u bent vast Koning Peter?' en Zephyr boog ook voor Koning Peter. 'En u...u ken ik niet.' zei Zephyr tegen de Witte Tijger.

Aslan knikte ook hoffelijk naar de Griffioen, maar keek daarna weer geconcentreerd naar Peter.

'Aha! Dit is een Koninklijk Gesprek...ik stoor toch niet hoop ik?' vroeg Zephyr. Hij plofte neer en keek naar de twee hoogheden en de witte tijger.

"Telmarijnen?" vroeg Peter onwetend...

"Ze komen uit het land Telmar, in het Westen... Of beter gezegd.. Daar gingen ze wonen toen ze in Narnia kwamen.." Zei hij raadselachtig. "Het is mij ter ore gekomen dat zij een aanval op Narnia voorbereiden..." Zei Aslan opeens erg direct.

'Telmandarijnen? Mandarijnen zijn lekker...maar Telmandarijnen.' vroeg Zephyr dom. 'Maar als ze zouden aanvallen, ben ik bereid met u te streiden!' zei hij toen bloed serieus.

"Waar is Oreius? Denk je dat we ons zullen moeten verdedigen of dat ze gewoon door trekken naar het oosten?"

"Ik denk dat ze hun eerste slag bij de rivier plannen. Ze weten evengoed dat het een kwestbare tactiek is, maar ze willen waarschijnlijk niet door de Wilde Landen trekken." Zei Aslan fronsend. "Ik wil dat jij ze de weg blokkeerd. Zet wachtposten op langs de rivieren, vooral langs de Telmar." Zei hij ernstig.

"Ja Aslan, we spreken elkaar nog," toen stapte koning Peter op en vertrok.

'Ik ga anders wel even dat gebied in de gaten houden...Vanuit de lucht kun je immers veel zien. Is dat nodig? Ik zou graag het land willen helpen.' zei Zephyr. Hij stond op en spreidde zijn vleugels vast.