Oude Herinneringen...

Fenris liep met trage passen door de ruïnen van het IJspaleis.. Hij woonde hier ooit.. Ooit... Lang geleden.. Fenris' lip krulde op, zodat zijn indrukwekkende rij tanden tevoorschijn kwamen, en hij liet een angstaanjagende huil horen. Hij was in wolven gedaante, zoals hij het liefst deed, sinds... Sinds ze werden bejaagd door Narniërs... Hij was al geen 100 jaar geen mens meer geweest... Hij vondt het nu tijd om het te proberen...

(Even een toelichting: Weerwolven in Narnia functioneren anders dan 'ónze weerwolven' ;

Weerwolven in Narnia kunnen op eigen commando in een wolf veranderen, en zo omgekeerd. Ze kunnen ook geen mensen in weerwolven veranderen, ze worden als weerwolven geboren.)

Fenris huilde nog eens, en schoot over van menselijke gedaante naar Menselijke gedaante... Hij voelde aan zijn mantel.. Hij had hem nog steeds aan.. Hij keek eens rond, en zijn puntige oren registreerden elk geluid dat er was.. Oftewel: Geen...