Regen

De regen tikte op de graslanden, wat inmiddels is veranderd in één grote modderpoel. Snakaïa liet zich er rustig door glijden. Deze plaatselijke bui, zorgde voor liters water op het voormalig grasveld.

Een bleke verschijning danste langs Snakaïa, alsof ze de emterslange slang nog niet had opgemerkt.. Ze giechelde, en danste voor Snakaïa langs, terwijl haar bleke, naakte lichaam verhuld werd door bloemblaadjes, die om haar heen wentelden.

''Heb je het niet koud in de regen?'' gromde de Grote slang. Zijn hoofd kwam tevoorschijn uit de modderpoel. Hij deed zijn kaken open, en krijste.

Alyvolta keek om, en stopte met lachen. Ze stapte door de modder naar Snakaïa toe, en tikte hem droogjes op zijn neus, waarna ze weer begon te giechelen. "Nee, mijnheer Schreeuwlelijk, ik heb het verre van koud zelfs." Zei ze lachend.

Snakaïa snoof, in de hoop dat ze weg blies. De regen vertrok langzaam, terwijl de eerste zonnestralen al zichtbaar werden.

Alyvolta voelde de warme adem van de slang, en klom razendsnel over zijn neus naar achter zijn kop, waar ze in dameszit bleef zitten. "Weet je, jouw adem is lekker warm, voor als je het koud hebt..." Giechelde ze.

De slang begon te krijsen, en schudde zijn kop heen en weer ''Ga weg. Landwezen.''
Het was de eerste keer, dat Snakaïa zo ver van de Rivier was. Word er op me gejaagd? dacht de Slang.

Nee. Zei de samenzweerderige stem van Alyvlta in zijn hoofd, gevolgd door het hoge gegiechel van het wezen op zijn rug. "Zolang jij blijft krijsen, blijf ikz itten, zodat je me niet kan bijten " Zei Alyvolta lachend.

Snakaïa gleed keihard naar zijn eerdere thuis, hij wilde weg van hier. ''Ga weg'' schreeuwde hij.
Hij wilde terug, terug naar de Rivier.

"Okee okee, rustig maar mevrouw.." Zei Alyvolta, die nu serieus klonk. Ze gleed langzaam van de slang af, en ging voor haar op een steen staan, zodat ze de slang aan kon kijken. "Maar ik heb gezelschap nodig. Net zoals jij, niet dan?" Vroeg ze zich hardop af.

''Ik leef alleen. Altijd al gedaan. Altijd bij de rivier gewoond, en nu heb ik een fout gemaakt.'' zij de Slang die haar kwaad aan keek, met zijn grote gele ogen. ''Ik had niet weg moeten gaan van thuis.'' zij de Slang, die omkeerde, normaal gesproken zal zij voer worden. Waarom deze vrouw niet? dacht Snakaïa.

"Wacht eens!" Alyvolta huppelde met haar armen achter haar rug met Snakaïa mee. "Als jij een reuzenslang bent.. Wat ik wel aanneem aan je formaat te zien.." Zei ze glimalchend. "Dan ben jij de eerste die gezien is in meer dan honderd jaar.. Je bent bijzonder, mevrouw Slang."

''Zal best'' snoof Snakaïa. Langzaam gleed hij verder. Wat moet ze in godsnaam van me? dacht Snakaïa.

"Als ik probéér rustig te doen, mag ik je dan gezelschap houden?" Vroeg Alyvolta glimlachend. "Ik ben ook maar alleen, aangezien er nog maar weinig nimphae zijn.

''Doe je best, zolang je me niet aanraakt.'' Snakaïa gleed naar de richting de Rivier.

"Waarom dan niet?" Vroeg Alyvolta verbaasd, terwijl de rivier in zicht kwam.