De wacht

Koning Peter kwam aan op zijn Eenhoorn en keek naar de rivier en keek omhoog zag hij daar geen griffioen en keek achterom naar de bevers en met houthakkers en hij zei:"Haal die bomen om en zeg tegen de minotaurs dat ze die in de grond steken. Zusters kraaien waarschuw de vossen en alle veelvoorkomende vogels dat ze moeten uitkijken voor mensen. Haal de wachttoren modellen en laat ze bouwen." Hij zwaaide omhoog richting de Griffioen.

Zephyr dook naar beneden. 'Gegroet Koning Peter.' zei hij toen hij landde. 'Ik heb niks kunnen spotten...dus voorlopig is het veilig.' zei hij.

Peter was alleen buiten de houthakkers maar hij had blijkbaar geen soldaten bij zich hij sprak:"Zephyr ik ben je zeer dankbaar."

'Ik ga dan weer cirkelen...ik blijf hier in de buurt, zodra ik iets zie, meld ik het!' Zephyr boog voor Peter en spreidde zijn vliegels weer. 'Maar eerst even snel een klein hapje zoeken.' lachte Zephyr en hij vloog de lucht in waar hij een duif uit plukte. Niet gauw daarna vloog er een pijl op hem af. 'Een pijl? Wacht?! Zouden ze aanvallen?!' mompelde Zephyr en hij keek opzij. Hij zag wat mensachtige schepselen lopen aan de andere kant van de rivier die op hem schoten. Hij dook naar beneden en vertelde dit aan Peter.

Peter schrok en hief zijn zwaard uit de holster greep het bij het handvat en de kling wees naar de rivier. En zei:"Soldaten verdedig uw koning!" Centaurs en Fauns kwamen uit de bosjes samen met een neushoorn en 3 everzwijnen.

Zephyr vloog boven Koning Peter om de pijlen van boven tegen te houden. 'Zijn er maar 5 ofzo hoor!' riep Zephyr naar benenden.

Koning peter rende naar de mensen en zag dat het echt mensen waren. Hij hief zijn zwaard en zijn soldaten kwamen dichterbij en hij zei nobel:"Wat doet u op mijn gebied?"

Zephyr landde vlak naast de soldaten van Koning Peter ne hield zijn klauwen klaar.


'Wij zijn alleen maar op verkenning...tot we die grote pluizebol daar zagen.' zeiden de mensen en ze wezen naar Zephyr.

[This toch wel goed dat ik dit zo doe? xD]

(zolang aslan geen bezwaar heeft ben jij niet dood)

"Die pluizebol is een soldaat van mij, als u naar narnia wilt komen om er te wonen geven wij u graag een escorte, niet waar Zephyr?"

'Jazeker.' zei Zephyr.

'Nou, wij willen daar niet wonen...wij zijn alleen op verkenning. Hoewel dat land daar wel tot de Telmarijnen toe behoort!' riep een van de 5 mannen.

Koning peter moest laten zien dat dit menes was en verwonde de man in de maagstreek.
En keek naar de rest en zei:"Denken jullie ook zo?"

'Uh nee hoor...hij hij was de enige!' en de overige 4 mannen rendde weg.

'Zo, die zijn snel weg.' zei Zephyr, die wat lachte. 'Nu hopen dat ze niet de rest van die Telmandarijnen gaan roepen.' zei hij en hij ontspande weer.

"Cent, Aura. Neem deze knuf mee naar de hoofdplaats voor ondervraging. Mino, Labyr, Taura, Trinkel, Klisser bewaak deze post. Bevers en everzwijnen haal nu die achterste bomen neer.

'Zo, ik ga maar weer even de lucht in. Dan hou ik alles even in de gaten.' Zephyr schoot met een slag van zijn vleugels de lucht in en verdween tussen de wolken. 'Zo een kijken wat die Telmandarijnen uithalen.'

Zephyr moest dit maar meemaken." zei Peter tegen zijn verkenningsleger en zei:"Voorwaarts." het leger bestond uit 800 man: 100 centauren, 600 dieren, 100 dwergen en 100 boartaurs

'Bij Aslan! Gaat Peter nou dat leger er op af sturen?' Zephyr vloog weer wat lager en zag ook een legertje van zo'n 100 Telmarijnen aan komen. Hij dook tussen de wolken door weer naar Peter toe en vloog boven hem.

'Iets naar links zit een legertje van zo'n 100 Telmandarijnen, temminste daar leek het op. Maar die zijn geen probleem voor zo'n duizend man leger...noujah..iets minder schat ik.' zei Zephyr, terwijl hij rustig scheef boven koning Peter zweefde.

"Dat zijn de berunanen zij wonen hier en zijn vrij streng." hij stapte verder door en begroette de generaal en stapte verder:"Trouwens dit is maar een verkenningsleger."

Opeens was een harde brul te horen, aan de overkant van de Beruna. Iemand schreeuwde een leeuw te zien, en viel op zijn knieën, en begon diep te buigen.

De brul raasde nog een keer over de rivier, en Aslan scheen wazig tussen de bomen door...

Koning peter zei:"Afstappen en knielen nu." Hij deed dat...

Aslan scheen nu als een lichtgevend waas door de bomen heen, en wenkte om Peter naar hem te laten kijken. "Tijd is te kort. Spaar levens, en laat de Telmarijnen binnentrekken." Hij wees naar het Westerwoud, aan de grens met Telmar..

"Laat je trouwste soldaten in het Westerwoud vluchten, zorg dat ze daar blijven. Laat de andere Narniërs hun eigen lot bepalen.. Ik kom terug.." Aslan brulde, en het water rimpelde. Toen de sodlaten opkeken, was Aslan verdwenen, maar waar hij had gestaan was een bed van witte bloesems gevormd...

Zephyr was ook gaan landden en buigen. 'Owké? Val ik onder trouw of andere?' vroeg Zephyr droog, zonder Alsan of Peter aan te kijken, waardoor hij niet merkte dat Aslan al weg was. 'Trouwens...wat moeten we doen in het bos?' en Zephyr keek op. Aslan was al weg en Koning Peter was ook al met andere dingen bezig.

'Ach...ik vlieg gewoon naar dat woud toe!' zei hij droog en hij schoot er van door.

"Ons schuil houden en de Telmarijnen een verassing geven die ze niet snel zullen vergeten."
Peter stapte op en ging naar het woud.

Verder op ver weg vloog Queen
van ver kon je haar duidelijk zien en een kreisende kreet horen